«Το σχολείο είναι θεσμός υπεράσπισης και περιφρούρησης της νεότητας, τοπίο συνύπαρξης, όπου το αντίθετο, μ' ένα πάθος αμοιβαιότητας, ασκεί έλξη και γοητεία στο αντίθετο, κι εδώ, στην κόψη αυτής της έλξης, στη φωτιά της σχέσης δασκάλου και μαθητή γεννιέται η Ιστορία, ο πολιτισμός του ανθρώπου, η ψυχή των πραγμάτων.

Περιφρονώ βαθύτατα κάθε εξουσία ή προϊστάμενη αρχή, που στο όνομα μιας αφηρημένης, διάτρητης και αμφισβητήσιμης, υπαλληλικής δεοντολογίας, επιθυμεί να καθυποτάξει τις εντός του σχολείου παλλόμενες συνειδήσεις.

Χρεώθηκα να διδάξω στους μαθητές μου το δικαίωμα τους στο λάθος, την επιείκεια την ανοχή και τη συγγνώμη.

Και θα μείνω εδώ, στην Οδύνη της Πράξης, συντροφιά με τους μαθητές μου. Μαζί τους ζητάω ένα σχολείο ζεστό και ανθρώπινο, που να μη μας απειλεί και να μη μας κάνει να ντρεπόμαστε γι αυτό.

Αρνούμαι να αναλύσω τη νύχτα στη φρίκη της, αρνούμαι να εθίσω τους μαθητές μου στην αποθηριοποίηση.  Αρνούμαι να τους διδάξω τη γραμματική των πιθήκων. 

Ζητώ την ουσιαστική συμπαράστασή σας.»