Πανάρχαια πετράδια, φύκια ~ λουλούδια των υδάτινων βράχων,
     Ασίνην τε...
κι η νυχτερίδα της μνήμης σου να θυμίζει τα δώρα
που σου χαρίστηκαν απ' την αδαία κόρη
Γυμνό τοπίο κι η έναστρη φωνή σου βυθίζεται στα μύχια
Λιγνό κορίτσι με χέρια από κυκλάμινα κι ανεμώνες,
σε συναντώ πάμφωτη και άχραντοι μύθοι σπάνε τις πύλες
των σιωπηλών ανακτόρων τους τότε, μαρτυρώντας μιαν άλλη
αλήθεια
     Ασίνην τε...
Λιγνό κορίτσι στο γυμνό τοπίο που σου δόθηκε πατρίδα,
πράξε τα έργα της αγάπης τα έργα της θάλασσας
                                                            
                                                     Με αγάπη   Μαρία