Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Πανάρχαια πετράδια, φύκια ~ λουλούδια των υδάτινων βράχων,
     Ασίνην τε...
κι η νυχτερίδα της μνήμης σου να θυμίζει τα δώρα
που σου χαρίστηκαν απ' την αδαία κόρη
Γυμνό τοπίο κι η έναστρη φωνή σου βυθίζεται στα μύχια
Λιγνό κορίτσι με χέρια από κυκλάμινα κι ανεμώνες,
σε συναντώ πάμφωτη και άχραντοι μύθοι σπάνε τις πύλες
των σιωπηλών ανακτόρων τους τότε, μαρτυρώντας μιαν άλλη
αλήθεια
     Ασίνην τε...
Λιγνό κορίτσι στο γυμνό τοπίο που σου δόθηκε πατρίδα,
πράξε τα έργα της αγάπης τα έργα της θάλασσας
                                                            
                                                     Με αγάπη   Μαρία

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

απαραλαχτα
καθως κορμι γυναικας σχιζεται να γεννησει
σφαδαζουν τα σωθικα μου
να διαβω τους αντρες που αγγαλιαστηκα
ονειρα που καθαρουν τις ενοχες μου
τα σφαλματα που με σημαδεψαν
καταιγιδες που με στριφογυρισαν
τις επιληψιες που με αναστησαν 
τους δρομους που με πηρανε
τις ιδεολογιες που με βιασανε
τις πολιτειες που με πληγωσαν
τις ισορροπιες που με παραβιασανε
τα χερια που με χαραξαν σ' επιπεδη επιφανεια
τ' ανθρωπινα που με σταυρωσανε
τ' ανθρωπινα που με ταπεινωσαν
τ' ανθρωπινα που με προδωσανε
ορθος! διχως αναπαμο ανασας
ειμαι κει στην πλωρη του καραβιου μου
περα μακρυα αγναντευοντας το πελαγος
κι ειναι γαλαζιο ο,τι το ματι μου εξασκημενο διακρινει...

__________________________________________
Αποσπασμα απο το ποιημα ΕΚΤΡΩΣΗ α', 1982