Βάκχες

Άφησε τις λέξεις σου
στις όχθες των δακρύων μου
Ν’ αναδυθούνε νούφαρα κι αστέρια
Κι ο φθόνος των ανθρώπων
Να κοπεί στα δυο
Γιατί από παλιά έχει γραφτεί
~ Απ’ τους ουράνιους εκείνους ~ 
Να μη φοβούνται οι ποιητές τα φαύλα.